Yaptım

Bugün öyle bir huzur var ki içimde, yeşil çayımı koydum, Sade açtım hem de keyifliyim diye hoparlörü de bağladım, kaliteli kaliteli dinliyorum. Kadının yumuşacık sesi, müziğin ritmi inanılmaz güzel hissettiriyor.

Neden böyle bir huzur var derseniz sanırım bir şeylerin yola girmiş olmasından kaynaklanıyor. Dışarıdan bakınca hala düzensiz diyebileceğim bir hayatım olmasına rağmen bilincim bambaşka kendinde. Bir şeyleri yapmam gerektiği için yapmaya çalışmıyorum artık. O şeylerin gerçekten iyi olacağına inandığım için kendi seçimimle yapıyorum, yapmaya çalışıyorum. Aslında artık eylemlerim “yapmaya çalışmak”tan çok “yapıyorum”la sonlanıyor. Belki de huzurun sebebi budur.

Bilmiyorum ki yaşla mı alakalı gerçekten? Otuz-bir yaşına girmek değiştiriyor mu bakış açımı, yoksa yeni yaşamaya başladığım ülke mi değiştiriyor? Her ne olduysa çok da iyi oldu.

Nasıl anlatsam size, biliyorum çoğunuz benim gibi “yapacağım çünkü yapmalıyım”la geçirirken günlerini, yapamadıkça ayrı bir yük, ayrı bir başarısızlıkla beraber ortalama olabilecek bir hayatı kötü bir yola sürüklüyor. Hepimiz oralardaydık, inanın ben sizden daha çok orada kaldım. Ya ne komik yazarken bile inanamıyorum, “kaldım” yani geçmiş zaman, artık orada olmadığımı görmek, tüm benliğimle hissetmek çok başka.

Hayatın huzur veren bir düzene oturması illaki olacak bir şey diyebilirim size, benim gibi geç kalabilirsiniz ve bunun getirdiği şaşkınlığı mutlulukla karşılayabilirsiniz. Daha doğru zamanlamayı başarabilenleri ayrıca tebrik ediyorum ama asla içlerindeki zibidiyi de uzaklara yollamamalarını tavsiye ediyorum.

*Sade – by your side çalıyordu.