karanlığımda yürüyorum

Hangi karanlığa gittiğimi de bilmeden dümdüz yürüyorum, aslında yol karanlık değil sağımda ve solumda çok yüksekte olan ışıklar var, onları birer birer geçiyorum. Gittiğim yere yakınlaştığımı hissediyorum her birini geçtikçe ama aslında gittiğim bir yerde yok..Ama ne bileyim değişik işte birini geçince yakınlaşıyorum diyorsun.Keşke yakınlaştığımı hissedecek bir yerim olsa.Ait olduğum bir yer olsa da oraya yakınlaşsam, uzun sürse ama yine de var olan bir şeyin peşinde vaktimi harcadığımı bilsem.. Yani her ne olursa olsun yılmak gibi bir niyetim olmasa.. Gerçekten var orası, gidince hepsine deyecek desem.Ama yok.Belki de var ama,Hayır hayır yok öyle bir yer "ait olduğum hiçbir yer yok".Çok yalnızım..Tamam biliyorum herkes yalnız, ama ben daha da yalnızım.Diğerlerinin yalnız olmadıkları zamanlarda da yalnızım ya da kalabalığın içinde de hep yalnızım.Hani yalnızlık sadece insanın kafasını yastığa koyduğunda hissettiği duyguydu?Bende o yok..Ben her yerde hep yalnızım.. Yeterki bir iki saniyede olsa içime döneyim bir göz atayım.. İşte sen busun, yalnızsın, başarısızsın ve elinde hiçbir şey yok, yolda yürüdüğünü belirten yada yürüdüğün yolun bir sonunun olduğunu belirten.. Tek yaptığın yürümek..Yürümek.. Neden yürüyorum ki, oturup sonun gelmesini bekleyeyim neden yoruyorum kendimi..Yorulmak isteme nedenim ne?Ben onu da biliyorum, yolda gördüğüm insanların biraz ucundan da olsa hayatlarındaki yani o gittiklere yola ortak olmaya çalışıyorum, en azından onların yoluna ortak olayım, bir yolum olsun ulaşayım bir yerlere..Gözümü boyuyor her gördüğüm ortak olmaya çalıştığım insan..Kaptırıyorum kendimi, biliyorum onlarla yaşadıklarım da mutluluk falan değil..Kendimi kandırma..Aslında onlarda yoklar, ben o yolda da yalnızım..Ama neden onlar da varmış gibi?Keşke bir tane bile olsa bir tane..Kandırsa da beni, o yolda yorulup sonum gelene kadar kandırsa beni..Birileri beni kandırsın diye bekliyorum, sağ tarafa oturdum, oturacak yer yok ama o gözükmeyen ışığa sırtımı yasladım, yürüyen biri var sanırım.Tam seçilmiyor.Acaba hemen hayallere mi dalsam?Şöyle olur, böyle yaparız..Çok saçma, gitsin bu ben elektrik alamadım..Yok yok aslında çok iyi biri gibi gözüküyor..Aslında tanımıyorum bile, kendi kendime oynadığım o kurtulamadığım oyuna başlıyorum.Tekrar.. Farkında olsamda oynuyorum sıradakinin ne olduğunu bilsem de, ne kadar çok canımın yanacağını bilsem de yaşıyacağım gerçek olmayan o mutluluk gibi şeyin uğrunda yine bi parça daha kaybetmeye hazırım..Neden..Tanımıyorum o yaklaşanı, ya onunda yolu yoksa..Vardır, kesinlikle vardır herkesin yolları var kesiştiriyorlar ya hani, hani tam o sırada aşık oluyorlar birbirlerine, çünkü onların kesişecek yolları var..Yollarını yaratmışlar, çizgilerini boyamışlar, sonra bir anda kesişme..Kesişme olacak, kesinlikle kesişecek yolları onların, bunu biliyorlar ve ilerliyorlar her ne olursa olsun kendi yolları, bir sonu var sonunda da elde edilebilinecek bir şey..Peki yol nası yapılır..Nedir.. Çabası kendiliğinden mi doğuyorda, benim şansımdan ileri gelen bir olay mı ya da..Evet,Ben anladım, güçsüzüm benDoğru birşeyler yapamıyorum hala, çokta küçüğüm belki de bu "yol" meselesi için çok erken geliyor bana ama, aşık olmak istiyorum.Aşk..Başkasının yoluna kaynamak mı yoksa yolların kesişmesi mi?Ben belki de hep kaynayan taraftan oldum ve o yüzden canımı yaktım ve artık, artık dayanamıyorum..Elimde olmayan hiçbir şeyin iyice elimden gitmesi bana koymaya başladı.Neden?.Çünkü artık kendimle hep yalnız kalıyorum..Kendimi kandırma seansları da bitti, elimdeki kandırma malzemesi de bitti.Yoluna kaynayacak ta kimsem kalmadı.Sığınacak birini istiyorum, güçlü birisini istiyorum, kabul ediyorum güçsüz olmayı, beni korusun, beni eğitsin, ben de ona bende en çok bulunan melankolimi, hüzünlerimi vereyim ve bir karışım yaratalım,o karışım benim yolumun yapı taşı olsun, yolum olsun, ufaktan daracık bir yolum olsun, büyüdükçe gelişsin kesişecekse bile yolum olduğu için kesişsin, o güçlü beni koruyan hayatımdaki güzel varlıkla, yollar kesişmeli çünkü..takıntı mı bu nedir?Yol olmalı.Yol olunca da yollar kesişmeli.Benim yolum yok.O zaman ben gerçekten buraya ait değilim, kurallarıyla oynamıyorum burada.Kurallar istemiyorum ben aslında, neden olmalı ki?Yol istiyorum galiba.Ama aslında ben bu içimdeki karmaşayı çözmek istiyorum artık.Neden bir karmaşa olmak zorunda..Neden her zaman sorunlarım var kusura bakmayın demek zorundayım ya da neden hep ağlarken birilerine yakalanıp onların o bana bakışlarındaki acıma duygusunu hissetmek zorundayım?Ben yalnızken de mutluydum eskiden şimdi ne değişti?Artık yalnızlıkla yıldızımız barışmıyor sanırım.Küstüm ona ben.Beni herşeyden kıskanıyor ki, beni hep kendisiyle birlikte tutuyor.Ama ben artık onu sevmiyorum, en güzel anlarımı onunla paylaşmıyorum paylaşmak ta istemiyorum.Hep yaptıkları yüzünden.Ama neden o güçlü ki onu ben yarattım kendim öldurebilirim ama o, o öyle sıkı tutuyor ki istemediğim o yardıma ihtiyacım var.Belki de bariz bir şekilde o yardımı istemediğim için böleyim ya da aslında yardımı isteyecek o kişiyi de bulamadım ya da buldum ama, istemekten korkuyorum, istemeliyim diye bağırıp çağırsam da..yokcesaretim yok, neden? Çünkü güçsüzümgüç..yol..