Kabullen-eme-mek

Kendi kendime, kendimi ve çevremi değerlendiriyordum bir yandan. Bir yandan yapılması gerekenlere odaklanmışken duygularım sorularla sorguluyordu.
Diyordu ki evet tüm insanlar iyi, kesinlikle iyiler çok tatlılar ve şeker gibiler, buna tam kendimi kaptırmış inanıyorken, farkettim ki istemeyerek herkes kötü, ben de. ben bile deseydim anlam çok başka olurdu, yine bi bencillik yine bir kendini üstün görme olurdu.
Ben de kötüyüm, çok sevdiklerimiz de kötü. Saygıyla mesafeli durduğumuz kişi de kötü.
Günler ve günler geçerken farkettimki, kirleniyoruz. Televizyon ve evre etmenleri herşeyi dışarıda bıraksakta, ilişkilerimizde kendimiz için olmasını istedikleirmiz bizi kirletiyor. Bize yapılanlar, yapılabilirmiş gibi gözüktükçe kirleniyoruz işte.
Ve şimdi dünya böyle bir yer oldu, işin kötü yanı kirlenme üçbeşbin kat daha hızla yayılıyor,
o kadar kötüyüz ki bizim olmayan dağlardaki ağaçları kesiyoruz, bizim olmayan ormanları yok edip evler yapıyoruz, oradaki biricik hayvan arkadaşlarımızın yuvasının, mahallesinin sevdiği görüntülerin ya da kokuların üstüne ev yapıyoruz.
Kötüyüz biz, denize çöp atıyoruz, sanayi atıklarını geçtikten sonra bireysel olarak biz oraya su şisesi atıyoruz, yere çöp poşetleri atıyoruz en plastiğinden ve hep orada kalacak şekilde. Gereksiz yere fazla alışveriş yapıyor, yarısını atıyoruz. yeni çöpler üretip, havanın çok sıcak olmasından yakınıyoruz ya da diyoruz ki "bu kış hiç kış gibi geçmedi"
Kötüyüz biz, güzel kardeşçe yaşarken, kıyafetine takıldığımız, oturup dinlemediğimiz düşüncelerinden rahatsız olduğumuz, bakmadan görüp, duymadan dinleyip karar veren bireyler olduk.
Etiketleri ne biz ürettik, ne de anlamlarını tam biliyoruz. Etiketler bize geldi ve kötü olan biz, onları sorgulamadan kabul ettik, kabul ettiğimiz gibi yapıştırdık karşımızdakine. Ona şans vermeden, emin olmadan bir çok kez.
İşte böyleyken dünya, ve bizler ; diyemiyorum ki tüm insanlar iyidir ve kesinlikle ben de çok iyiyim. En çok kendime kızdığım ve vurucu tarafına gelirsek, hey biz sadece şikayet ediyoruz, emeklemeye devam, ilk adıma uzak oldukça.

REM - Everybody Hurts çalıyordu.